#218 Brandsporen

In 2003 was ik druk bezig met de voorbereidingen bij het opstarten van mijn bedrijf. Ik werd hierin begeleid door een trainer die zowel praktische als meer abstracte oefeningen introduceerde. Leren hoe je administratie bij te houden en werken met Hellinger familieopstellingen om energielekken op te sporen.

Dat laatste was voor mij een volledig nieuwe ervaring. In een zaaltje in een school in Gouda werd aan mij gevraagd of ik ‘het onderwerp’ van een opstelling wilde zijn. De anderen, tien medestudenten, fungeerden op dat moment als ‘representanten’. Wat wilde zeggen dat zij de rol van familieleden kregen. De trainer stelde vragen.

Wat er toen gebeurde zal ik niet licht vergeten. Paniek bij mannen. Flauwvallende vrouwen. Het antwoord op de vraag wat hier speelde was: ‘brand’. Blijkbaar was dit niet zomaar een gebeurtenis, in die tijd stond ik aan het begin van het onderzoek naar mijn familiegeschiedenis. Hoe ik dit moest begrijpen en plaatsen wist ik niet.

De pentekening hierboven is van mijn overgrootvader Gerard Boks. Het tafereel is een schuilkelder op het Noordereiland in Rotterdam. De datum is 11 mei 1940. Zowel in de ochtend als op de middag bombardeerden Nederlandse Fokker-5 vliegtuigen het hoofdkwartier van de Duitsers in het RHEA-gebouw en misten.

Precisie bombardementen bestaan niet. De Nederlandse bommen kwamen neer op huizen aan het begin van de Prins Hendriklaan. Die vatten vlam en de branden waren niet te blussen, vanwege de oorlogshandelingen kon de brandweer het Noordereiland niet op. Alle gebouwen tot de Sleephellingstraat gingen verloren.

Een verzameling met driehonderd 78-toeren platen – Big Band Jazz – van mijn vader heeft dit niet overleefd, evenmin als de jurken van zijn zusters, het horloge van zijn grootvader, de Siamese katten en de woonstede van het gezin, waar de familieleden woonden op nummer 1A/B. Over dat trauma werd zelden gepraat.

Uitzicht op de boompjes van de Maaskade – 14 mei 1940 – tekening: Jos Koch.

Over zulke levensveranderende gebeurtenissen mag dan niet gepraat worden, de ervaring op zich wordt opgeslagen in de diepere lagen van het lichaam en de geest. Wat heeft dat uiteindelijk met mij gedaan? De boodschap die ik meekreeg van huis uit was dat bezit onbelangrijk is. Het vege lijf redden, daar gaat het om.

---

Burnmarks

In 2003 I was busy with the preparations for starting up my company. I was guided in this by a trainer who introduced both practical and more abstract exercises. Learn how to keep records and work with Hellinger family constellations to detect energy leaks.

The latter was a completely new experience for me. In a room in a school in Gouda, I was asked if I wanted to be ‘the subject’ of a constellation. The others, ten fellow students, acted as ‘representatives’ at that time. Which meant that they got the role of relatives. The trainer asked questions.

I will never forget what happened next. Panic in men. Fainting women. The answer to the question what was going on here was: ‘fire’. Apparently this was not just an event, at that time I was at the beginning of my family history research. I didn’t know how to understand and place this.

The pen drawing above is by my great-grandfather Gerard Boks. The scene is an air raid shelter on the Noordereiland in Rotterdam. The date is May 11, 1940. Both in the morning and in the afternoon, Dutch Fokker-5 aircraft bombed the German headquarters in the RHEA building and missed.

There is no such thing as precision bombing. The Dutch bombs fell on houses at the beginning of the Prins Hendriklaan. They caught fire and the fires could not be extinguished, because of the acts of war the fire brigade could not enter the Noordereiland. All buildings up to the Sleephellingstraat were lost.

My father’s collection of three hundred 78rpm records – Big Band Jazz – has not survived, nor have his sisters’ dresses, his grandfather’s watch, the Siamese cats and the family’s home, where all relatives lived on number 1A/B. That trauma was rarely talked about.

View of Rotterdam burning from Maaskade – 14 May 1940 – drawing: Jos Koch.

Such life-changing events may not be talked about, but the experience itself is stored in the deeper layers of the body and mind. What did that ultimately do to me? The message I received from home was that possessions are unimportant. Saving the body, is what it’s about. That’s how my Taoist way of living was born.

---

Advertisement