#195 Diepte

Soms kun je een vraag stellen die onbeantwoord blijft tot het moment dat je weer oog in oog met de vraag staat: hoe verander je betekenis door context? Ik mag van geluk spreken naast mijn toegepaste werk als grafisch ontwerper ruimte te hebben gevonden voor experiment met de vorm van tijdschriften.

De fascinatie voor tijdschriften ontstond in de tijd dat ik op de kunstacademie studeerde, maar niet door de lessen die daar gegeven werden, want het tijdschrift ontbrak grotendeels. Het affiche en de reclame campagne vierden hoogtij. Alles wat zich daarbuiten afspeelde was een persoonlijk onderzoeksobject in vrije tijd.

Vaak kwam de inspiratie uit de journalistiek, via vrienden die op inhoudelijke wijze interesse koesterden voor de vorm van verhalen, vanaf de vroegste geschiedenis van geïllustreerde tijdschriften. Uit Berlijn, Parijs, New York, Wenen, Praag, Tokyo en Amsterdam. Inzicht in de opbouw van magazines vond je in zeldzame boeken.

Wat dat betreft is een goed tijdschrift uit hetzelfde hout gesneden als film, theater, en dans, met ‘storytelling’ als verbindende factor. Altijd cirkelend rondom dezelfde vraag: hoe pak ik de aandacht, houd ik die vast en neem ik de lezer, de kijker, de bezoeker mee in een multimediale beleving die zich gedraagt als een achtbaan.

In het verlengde van iedere ‘openbare’ vorm van publiceren (het tijdschrift) ligt het persoonlijke, met als culminatie het ‘artist-book’. Wat ook de vorm van magazine of andere grafische drager kan aannemen. Daarmee komt de inhoud vrij te staan van commerciële restricties die op massapubliek gericht zijn. Het individu als uitgever.

Publiceren kan werk zijn in oplage of unica. Het grafische beperkt zich niet tot de ets, de lino of de zeefdruk. Het kan ook in boekvorm of als tijdschrift verschijnen. Om een eigen taal en vorm te vinden kom je niet om innerlijke diepte heen. Ik voel een verlangen naar nieuwe ontwikkelingen, wellicht ligt dat dichterbij dan ik dacht.

Depth

Sometimes you can ask a question that remains unanswered until you come face to face with the question again: How do you change meaning through context? In addition to my applied work as a graphic designer, I am lucky to have found space for experimentation with the form of magazines.

The fascination with magazines arose when I was studying at art academy, but not because of the lessons that were given there, the magazine was almost absent. The poster and the advertising campaign reigned supreme. Everything that happened outside of it became a personal research object in leisure time.

Often the inspiration came from journalism, through friends who had a substantive interest in the form of stories, from the earliest history of illustrated magazines. From Berlin, Paris, New York, Vienna, Prague, Tokyo and Amsterdam. You could find insight into the structure of magazines only in rare books.

In that respect, a good magazine is cut from the same cloth as film, theater and dance, with storytelling as a connecting factor. Always circling around the same question: how do I grab attention, hold it and take the reader, the viewer, the visitor along in a multimedia experience that behaves like a rollercoaster.

An extension of every ‘public’ form of publishing (the magazine or the website) is the personal, culminating in the ‘artist-book’. Which can also take the form of a magazine or other graphic medium. This frees the content from commercial restrictions aimed at the mass audience. The individual as publisher.

Publishing can be work in editions or one-offs. The graphic is not limited to etching, lino or screen printing. It may also appear in book or magazine form. To find your own language and form you cannot get around inner depth. I feel a longing for new developments, perhaps that is closer than I thought.