#189 Buitenspel

Het grote wachten was begonnen. Bij wederkomst in Nederland was Octavio niet meer teruggegaan naar zijn eigen apartement, hij zat nu op een veilige plek, een onderduikadres. Inmiddels alweer een week in een luxe vorm van eenzame opsluiting. Voor zijn eigen bestwil, maar echt leuk was dit niet.

Hij mocht ook geen contact hebben met de buitenwereld. Voor zijn vrienden en vriendinnen was hij nog steeds op vakantie. Op deze manier had hij veel tijd om na te denken. Deze hele toestand was eigenlijk het gevolg van het feit dat hij de zoon was van een voormalig ambassadeur, maar waarom moesten ze hem hebben?

Terwijl Octavio op deze manier zijn situatie bekeek ging hem opeens een licht op. Het maakte niet echt uit wie er achter hem aanzaten. Kwam puntje bij paaltje dan was hij ‘de prijs’. Hij kon als losgeld dienen voor wat men wilde weten of gedaan krijgen van zijn vader. Had zijn vader dan al die tijd iets verborgen voor hem?

Hij hoorde het bekende klopje op de deur. Het was de Archivaris die boodschappen bracht. Daarna hadden ze een uurtje of twee om te praten. “Ik heb het idee dat dit hele avontuur uiteindelijk om mijn vader gaat”. De Archivaris keek hem aan, knikte en zei: “Nu wil je natuurlijk weten hoe dit allemaal in elkaar zit en gelijk heb je.”

“Je vader was ambassadeur – officieel doen die geen inlichtingen werk – maar nood breekt wet, zeker als het om landsbelang gaat”. “Dat wil niet zeggen dat je vader oneerbare dingen heeft gedaan, maar wellicht dat hij dingen weet die voor anderen van waarde zijn of anderen van vinden dat ze geheim moeten blijven.”

“Wat heb je vandaag gedaan?” vroeg de archivaris. “In mijn dagboek geschreven, gekookt en rondgekeken met de nachtkijker van Tante Oma, daardoor heb ik iets verontrustendst ontdekt”. “Wat bedoel je?” “Kijk maar door de nachtkijker op het statief”. “Wie is dat?” vroeg de archivaris. “Dat is Maria, met lang haar.”

Offside

The great waiting had begun. When he returned to the Netherlands, Octavio had not gone back to his own apartment, he was now in a safe house, a hiding place. Already a week in a luxurious form of solitary confinement. For his own good, but this wasn’t really fun.

He was also not allowed to have contact with the outside world. He was still on vacation for his friends and girlfriends. This way he had a lot of time to think. This whole thing was actually a result of him being the son of a former ambassador, but why did they need him?

While Octavio viewed his situation in this way, a light suddenly dawned on him. It didn’t really matter who was after him. When push came to shove, he was ‘the prize’. He could serve as a ransom for what people wanted to know or get done from his father. Had his father been hiding something from him all this time?

He heard the familiar knock on the door. It was the Archivist who brought groceries. Then they had an hour or two to talk. “I feel like this whole adventure is ultimately about my dad.” The Archivist looked at him, nodded and said, “Now you want to know how this all works and you’re right.”

“Your father was an ambassador – officially they don’t do intelligence work – but necessity knows no law, especially when it comes to national interests”. “That doesn’t mean that your father has done indecent things, but perhaps he knows things that are of value to others or others think they should be kept secret.”

“What did you do today?” asked the archivist. “Writing in my diary, cooking and looking around with Aunt Grandma’s night vision goggles, I discovered something most disturbing.” “What do you mean?” “Just look through the night vision on the tripod”. “Who is that?” asked the archivist. “That’s Maria, with long hair.”