#188 Superecht

“Ik heb het je al eens eerder proberen uit te leggen…” zei Tante Oma tegen Octavio “deceptie is waar het hier om draait en het verzamelen van actuele gegevens”. “Het is niet voor niets dat Defensie een groot deel van zijn budget uitgeeft aan observatie en kansberekening, dat doen ze al zeker 2500 jaar”.

“2500 jaar?” Herhaalde Octavio. “Klopt” zei Tante Oma. “Ik heb het dan over ‘De Kunst van het Oorlogvoeren’ het beroemde geschrift van de Chinese generaal Sun Tzu, in bijzonder het hoofdstuk over spionnen”. Meer recenter zou je het boek van Harari kunnen lezen: Speciale operaties in de Middeleeuwen”. “Wat leert ons dat?”

“Dat niets is wat het lijkt” zei Tante Oma. “Dus alles is onecht?” vroeg Octavio. “Dat wil ik niet beweren, eerder dat de spelers garen spinnen bij de factor onzekerheid, dat je nooit zeker weet wat je kunt verwachten”. “En dan?” “Dan kan de vijand veraf lijken en dichtbij zijn, zwak terwijl ze sterk is. Zo werk je met leugens en deceptie.”

Opeens begon een apparaat in de hotelkamer te piepen. Octavio en Tante Oma zaten op het balkon met uitzicht op zee. Niet ver boven het strand was een drone met camera verschenen. Die veroorzaakte het geluid in de ontvanger. Tante Oma begon te lachen. “In zo’n tijd leven we nu, dat iedereen elkaar in de gaten houdt”.

Aan de randweg langs het strand was een motorrijder gestopt, hij keek naar een bericht op zijn mobiele telefoon. Even verderop lag een bootje voor sportvissers te deinen op de golfslag, een oudere man keek door zijn verrekijker, naar wat viel niet te zeggen. Tante Oma keek op haar beurt door een veldkijker. “Hmmm het is tijd”.

“Ik zei het gisteren al, het wordt hier te druk”. De bagage was al opgehaald, daarom was er nog tijd over voor een drankje en genieten van het uitzicht. Beneden stond de auto voor de rit naar het vliegveld. Octavio’s vakantie was kort en had één ding duidelijk gemaakt: de fantomen waar ze mee te maken hadden waren superecht.

---

Ultra Real

“I’ve tried to explain it to you before…” Aunt Grandma told Octavio “deception is what it’s all about here and collecting current data”. “It is not for nothing that Defense spends a large part of its budget on observation and probability calculation, they have been doing that for at least 2500 years”.

“2500 years?” Repeated Octavio. “That’s right,” said Aunt Grandma. “I am talking about ‘The Art of War’ the famous writing of the Chinese general Sun Tzu, especially the chapter on spies”. More recently you could read Harari’s book: Special Operations in the Middle Ages”. “What does that teach us?”

“That nothing is what it seems,” said Aunt Grandma. “So everything is fake?” Octavio asked. “I don’t want to say that, rather that the players benefit from the factor of uncertainty, that you never know for sure what to expect”. “And then?” “Then the enemy can seem far away and be near, weak while strong. This is how you work with lies and deception.”

Suddenly a machine in the room started beeping. Octavio and Aunt Grandma were on the balcony overlooking the sea. A drone with a camera had appeared above the beach. That caused the noise in the receiver. Aunt Grandma started laughing. “We are living in such a time now, where everyone is watching each other.”

A motorcyclist had stopped on the perimeter road along the beach, looking at a message on his mobile phone. A little further on, a fishing boat was bobbing on the waves, an elderly man looked through his binoculars, at what could not be said. Aunt Grandma, in turn, looked through binoculars too. “Hmmm it’s time”.

“I told you yesterday, it’s getting too busy here”. The luggage had already been collected, so there was still time left for a drink and to enjoy the view. The car was parked downstairs for the ride to the airport. Octavio’s vacation was short, but it had made one thing clear: the phantoms they were dealing with were ultra real.

---

Advertisement