#185 De Archivaris

Octavio was nog maar net wakker toen hij een WhatsApp bericht kreeg. De Archivaris, een contact van Tante Oma, waar hij af en toe gesprekken mee had vroeg of hij kon bellen. Octavio antwoordde bevestigend. Even later klonk het belgeluid – klassieke harp – dat hij had ingesteld vier keer.

“Octavio, ik heb je dringend nodig. Ik heb een project waar ik je hulp bij mis” zei de Archivaris met overtuiging in zijn stem. Octavio was nieuwsgierig en vroeg wat het project precies inhield. De Archivaris legde uit dat hij op zoek was naar een oud manuscript dat nog niet eerder ontdekt was. Wellicht kon Octavio hem helpen.

Voordat de Archivaris verder kon gaan onderbrak Octavio zijn woordenstroom. “Ik moet je wat vertellen over de vreemde dingen die ik vannacht heb meegemaakt, heb je even tijd”? “Natuurlijk, ik had eerst even moeten vragen hoe het met je gaat”. Vanaf dat moment luisterde de Archivaris met volle aandacht een half uur lang.

De stilte die volgde was vol van betekenis. Hun zwijgen was echter van korte duur. De Archivaris vroeg of Octavio al iets meer te weten was gekomen over Maria. “Ik ben net wakker”. “Dat is oké” zei de Archivaris. “Je kunt later vandaag onderzoek doen, ga sowieso maar eens kijken bij het ontbijt, of zij er nog is of verdwenen is”.

“Verdwenen is?” herhaalde Octavio, meer als prangende vraag dan als opmerking. “Tja Octavio, ik begrijp dat je hier van schrikt, er gebeuren vreemde dingen tussen hemel en aarde – voor hetzelfde geld had je te maken met een spookverschijning”. “Maar we hebben zelfs gewandeld langs de zee”. “Dat zegt helemaal niks Octavio”.

Ze spraken af dat Octavio hem later op de hoogte zou brengen van zijn onderzoek. Welk nummer hoorde bij de kamer waar die nacht het licht aan was, of Maria bij het ontbijt zat en of de hotelmanager meer over haar wist. Octavio kreeg het gevoel dat hij geen grip meer had op de dingen terwijl hij hier voor zijn rust gekomen was.

The Archivist

Octavio had barely woken up when he received a WhatsApp message. The Archivist, a contact of Aunt Grandma, with whom he occasionally had conversations, asked if he could call. Octavio replied affirmative. Moments later, the bell sound—classical harp—that he had set sounded four times.

“Octavio, I need you urgently. I have a project I need your help with,” the Archivist said in a commanding voice. Octavio was curious and asked what the project entailed. The Archivist explained that he was looking for an ancient manuscript that had not been discovered before. He thought Octavio could help him.

Before the Archivist could continue, Octavio interrupted his verbiage. “I need to tell you about the strange things I experienced last night, do you have a moment”? “Of course, I should have asked how you are.” From that moment on, the Archivist listened with full attention for half an hour.

The silence that followed was full of meaning. It was, however, short-lived. The Archivist asked if Octavio had learned anything more about Maria. “I just woke up”. “That’s okay,” said the Archivist. “You can do research later today, anyway, go and have a look at breakfast, whether she is still there or has disappeared”.

“Disappeared?” repeated Octavio, more as a pressing question than a comment. “Well Octavio, I understand that you are shocked, strange things are happening between heaven and earth – you might have had to deal with a ghostly apparition”. “But we even walked along the sea”. “That doesn’t mean anything Octavio”.

They agreed that Octavio would inform him of his investigation later. Which number belonged to the room where the light was on that night, whether Maria was at breakfast and if the hotel manager knew more about her. Octavio got the feeling that he had lost control of things, while he had come here simply to relax.