#176 Hier

Niet meer daar, maar hier. De ervaring, het gevoel, de sensatie. Wat vreemd lijkt is dat het moment zelf als zand tussen de vingers doorglipt. Daar hier vasthouden kan niet. Het kan wel geprobeerd worden, er kan een poging worden ingezet, de moed der wanhoop verschijnt tijdelijk als harde wind.

Waar ‘hier’ voorgrond is blijft ‘daar’ op de achtergrond. Discreet als een spion in het huis van de natuur of de liefde. Tussen hier en daar wil je driedubbel onzichtbaar zijn. Geen sporen nalaten. Een taak verrichten, opgaan in het geheel, niets wijst ergens op. Egoloosheid als garantie op het bereiken van een rustige oude dag.

Een goed nest en een goede opleiding zijn geen waarborg voor wat dan ook. Het leven bestaat uit verrassingen. Die houden je scherp. Nee, leuk is dat niet. Ook het aangename komt als schok jouw gevarenzone binnen. Mijn geheugen doet denken aan dat van een Olifant, volgens ingewijden. U bent gewaarschuwd. Voorlopig.

Alles wat zich binnen de tijdgeest afspeelt is een spel. Verleden, heden of toekomst verschijnt als decor, locatie of doopceel. De geschiedenis wordt nu geschreven. Ze is een rekbaar begrip of fenomeen. Goed beschouwd duizelingwekkend. Het enige wat ons van rampen redt is de schoonheid. Dat waar echt geen woorden voor zijn.

Stilte behoort tot diezelfde categorie. De geest heeft behoefte aan hokjes. Als een kamer opgeruimd lijkt valt niks op en tegelijkertijd alles in potentie. Je hoort een klik van het deurslot. Je huisgenoot komt thuis en stoot een klank uit om de hernieuwde aanwezigheid duidelijk te maken. Nog even en voetstappen volgen. Wat is thuis?

Zowel alles als niets bestaat in verschillen. Stad en land. Dag en nacht. Rijk of arm. Hoewel de gewoonte anders is hoef je daar geen oordelen bij te koesteren. Wat is goed of slecht? Ik schenk nogmaals koffie in. Zo direct een klein ontbijtje maken. De zon is al op en de wind waait. De wereld om me heen begint lawaai te maken.


Here

No longer there, but here. The experience, the feeling, the sensation. What seems strange is that the moment itself slips through the fingers like sand. You can’t hold it here. It can be tried, an attempt can be made, the courage of despair temporarily appears like a strong wind.

Where ‘here’ is in the foreground, ‘there’ remains in the background. Discrete as a spy in the house of nature or love. Between here and there you want to be triple invisible. Leave no traces. Performing a task, being absorbed in the whole, nothing indicates anything. Egolessness as a guarantee of reaching a peaceful old age.

A good nest and a good education are no guarantee for anything. Life consists of surprises. They keep you sharp. No, that’s not fun. The pleasant also enters your danger zone as a shock. My memory is reminiscent of that of an Elephant, according to insiders. You have been warned. Provisional.

Everything that takes place within the zeitgeist is a game. Past, present or future appears as a backdrop, location or baptismal certificate. History is being written now. It is an elastic concept or phenomenon. Well considered dizzying. The only thing that saves us from disaster is beauty. That for which there are really no words.

Silence belongs to that same category. The mind needs boxes. When a room seems tidy, nothing stands out and at the same time everything is potentially. You hear a click of the door lock. Your roommate comes home and emits a sound to indicate the newfound presence. Follow footsteps for a while. What is Home?

Both everything and nothing exist in differences. City and country. Day and night. Rich or poor. Although the custom is different, you don’t have to make any judgments about it. What is good or bad? I pour coffee again. Make a small breakfast right away. The sun is already up and the wind is blowing. The world around me begins to make noise.

16 thoughts on “#176 Hier

  1. Wat een juweel van een tekst, Huub. Bundelen die parels. Ik koop je boek. Echt prachtig. Leest als een klassiek gedicht. Wat een gave om zo mooi er kunnen schrijven. Koesteren. Prachtig.

  2. Taalkunstenaar

  3. Sabine Verburg liked your post #176 Hier.

  4. Hé filosoof, zo nu en dan ben je een raadsel voor mij. Ja/nee. Wel/niet, maar het verhaal 👍

    1. Das mooi hè Carla, verwarring is prima als het verhaal maar klopt ❤️ 👍

  5. Stan Lenssen liked your post #176 Hier.

  6. Prachtig Huub. Geen woorden voor… in stilte genoten. Je neemt me mee in je verhaal, ik ervaar de schoonheid. Ik ben bevoorrecht een vriendin van je te mogen zijn. 💋

  7. ja hoe ouder je word hoe sneller de tijd gaat gisteren is al geschiedenis

    1. Ja hè, zegt Linda ook net tegen me… als je kleuter bent verveel je je nog want dan gaat de tijd veel langzamer.

  8. Weer mooi geschreven 😊👌🏻

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

%d bloggers like this:
search previous next tag category expand menu location phone mail time cart zoom edit close