#160 Eeuwige strijd

Eeuwige strijd tegen het water. Eeuwige strijd tegen de kilo’s. Eeuwige strijd tegen het kwaad. Mooi, maar wat is dat eigenlijk? Deze strijd om de roem en de glorie? Blijkbaar zit in dit thema iets hopeloos en hulpeloos. Als je de bal hier onder water duwt komt hij even verderop weer boven. Wat is dat toch?

Voor alle duidelijkheid, dit geldt voor mijzelf, voor u als lezer en voor de tweeling: elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen en/of personages berust op louter toeval. Nee, het gaat niet over jou, jullie, wie of wat dan ook. Mag er op lijken, is het niet, voelt u zich niet in de maling genomen, hoogstens speelt toeval hier een rol.

Gabriela kijkt recht voor zich uit en observeert wat ze ziet, daarbuiten in de wereld. Toch is ze een gretige lezer die van jongs af stapels boeken verslindt. Kirsten is een meisje met een voorkeur voor de digitale wereld, daar weet ze aardig haar weg te vinden, ook voor antwoorden over filosofische vragen op ongewone plaatsen.

Kirsten kijkt ook recht voor zich uit, maar met gesloten ogen. De manier waarop zij de wereld bestudeerd gaat via andere kanalen. Wat dat betreft uit zich dat ook in haar lichaamstemperatuur. Waar Gabriela juist warm is als een kacheltje is Kirsten koeler dan koel. Wat niet wil zeggen dat ze geen empathie kent, zij het erg nuchter.

De verschillen tussen de tweeling stapelen zich op, des te beter je ze leert kennen. Daardoor lijken ze elkaar op de een of andere manier aan te vullen. Waar Gabriela met zoetgevooisde stem poëzie reciteert, kan Kirsten vloeken als een bootwerker. Tegelijkertijd heeft Kirsten genezende handen, iets wat Gabriela toch ontbeert.

Gabriela en Kirsten hebben een gezamenlijk vriendje, Octavio die zojuist heeft gezegd: ‘het gezicht is belangrijker dan het lichaam, omdat het gezicht laat zien wat iemand voelt. Jij Kirsten, kijkt als iemand die iets tegen heug en meug heeft opgegeten. Ik hou niet van chagrijnige gezichten, doe daar maar eens wat aan’.

Gabriela zegt: ‘Ik weet dat jullie om elkaar geven, en ik denk dat het belangrijk is om te onthouden dat iedereen zijn eigen unieke kwaliteiten en eigenaardigheden heeft. Octavio, misschien kun je proberen Kirstens gevoelens beter te begrijpen, en Kirsten, misschien kun je proberen vriendelijker te communiceren met Octavio.’

Eternal battle

Eternal battle against the water. Eternal fight against the kilos. Eternal battle against evil. Great, but what is that actually? This battle for fame and glory? Apparently there is something hopeless and helpless in this theme. If you push the ball under water here, it will come up again a little further on. What is that anyway?

To be clear, this applies to myself, to you as a reader and to the twins: any resemblance to actual events and/or characters is purely coincidental. No, it’s not about you, you, anyone or anything. It may seem, isn’t it, don’t feel fooled, at most chance plays a role here.

Gabriela looks straight ahead and observes what she sees, out there in the world. Yet she is an avid reader who has devoured piles of books from an early age. Kirsten is a girl with a preference for the digital world, she knows how to find her way there, also for answers about philosophical questions in unusual places.

Kirsten also looks straight ahead, but with closed eyes. The way she studies the world goes through other channels. In that respect, this is also reflected in her body temperature. Where Gabriela is warm as a heater, Kirsten is cooler than cool. Which is not to say she doesn’t know empathy, albeit very down to earth.

The differences between the twins pile up the better you get to know them. As a result, they somehow seem to complement each other. Where Gabriela recites poetry in a sweet voice, Kirsten can curse like a boat worker. At the same time, Kirsten has healing hands, something Gabriela still lacks.

Gabriela and Kirsten have a mutual boyfriend, Octavio, who just said: ‘the face is more important than the body, because the face shows what a person feels. You, Kirsten, look like someone who ate something unsavory in the past. I don’t like grumpy faces, please do something about that’.

Gabriela: “I know you both care about each other, and I think it’s important to remember that everyone has their own unique qualities and quirks. Octavio, maybe you can try to understand Kirsten’s feelings better, and Kirsten, maybe you can try to communicate more kindly with Octavio.”