De hemel is rood, de aarde geheel zwart. Onder de rukvlagen van de wind worden slierten zand opgeheven als groote lijkwaden: dan vallen ze neer. Eensklaps, op een wolkeloos stuk, gaan vogels voorbij in een driehoekige slagorde, als één stuk metaal en waarvan enkel de zijden sidderen.
De koningin van Saba, wetende de glorie van Salomo, kwam hem verzoeken, en gaf hem raadsels op. Hoe wou ze hem verzoeken? De Duivel heeft wel Jezus willen verzoeken! Maar Jezus zegevierde omdat hij God was en Salomo misschien omdat hij toovenaar was. Dat is subliem, de tooverkunst!
Want de wereld – zo heeft een wijsgeer me verklaard – vormt een geheel, waarvan alle deelen op elkaar inwerken, als organen van één lichaam. Nu moet je de natuurlijke sympathieën en antipathieën der dingen kennen, en ze dan in beweging stellen? Zou je dan kunnen wijzigen wat onveranderbare wet schijnt?
Hij leunt wankelend tegen zijne hut. Het komt omdat ik te lang gevast heb! Mijn krachten begeven me. Als ik eens at… eens maar: een stuk vleesch! Hij sluit de oogen half toe, met weelde. O, rood vleesch… een druivetros, waar je in hapt! Dikke melk, die op een bord drilt! Maar wat heb ik toch! Wat heb ik toch!
Ik voel mijn hart zwellen als de zee, wanneer ze zich verheft voor de storm. Een eindelooze loomte overstelpt me en de lauwe lucht schijnt me de geur van vrouweharen toe te golven. Er is toch geen vrouw gekomen… De wind, die waait door scheuren der rotsen, maakt trillingen. Ze zijn zacht, en verleidelijk, fluisterend.
Wil je meiden? Liever grote hoopen geld, hè? Een degen, die straalt? en Het hele volk bewondertje! Ga maar wat slapen… Je zal ze allemaal doodslaan, allemaal! Tegelijkertijd, veranderen zich de dingen. De oude palmboom, het lichaam van een vrouw, die over den afgrond buigt, wier lange haren zwaaien…
Antonius keert naar de hut terug: de schabel met het zware boek, de bladzijden zwart van letters, schijnt hem een heester vol zwaluwen. Trots den storm in zijn hoofd, voelt hij de onmetelijke stilte, die hem van de wereld scheidt. Hij wil spreken; onmogelijk! Alsof het verband van zijn wezen oplost, geen weerstand biedend.
Vrij naar: Louis Couperus, De verzoeking van den H. Antonius. Naar Gustave Flaubert. Fragmenten (eds. H.T.M. van Vliet en J.B. Robert). Uitgeverij L.J. Veen, Amsterdam/Antwerpen 1992
Temptation
The sky is red, the earth completely black. Under the gusts of the wind, wisps of sand are lifted up like great shrouds: then they fall down. Suddenly, on a cloudless stretch, birds pass by in a triangular array, like a piece of metal and only the sides of which tremble.
“The queen of Sheba, knowing the glory of Solomon, came to tempt him, and put riddles to him.” — How would she tempt him? The Devil wanted to tempt Jesus! But Jesus triumphed because he was God, and Solomon perhaps because he was a magician. That is sublime, magic!
For the world, a philosopher has explained to me, is a whole, all parts of which interact, like organs of one body. Now you must know the natural sympathies and antipathies of things, and then set them in motion?… Could you then alter what seems immutable law?
He leans unsteadily against his hut. – It’s because I’ve been fasting too long! My powers fail me. If I ate… just once: a piece of meat! He half closes his eyes, with opulence. – Oh, red meat… a bunch of grapes, which you bite into! Thick milk, dripping on a plate! But what do I have! What do I have!
I feel my heart swell like the sea when it rises before the storm. An endless slumber overwhelms me and the lukewarm air seems to waft at me the scent of woman’s hair. Surely no woman has come… The wind, blowing through cracks in the rocks, makes tremors. They are soft, and seductive, whispering.
Do you want girls? Rather big piles of money, eh? A sword that shines? and all the people admire! Go get some sleep… You’ll beat them all to death, all of them! At the same time, things are changing. The old palm tree, the body of a woman bending over the abyss, whose long hairs sway…
Antony returns to the hut: the shelf with the heavy book, the pages black with letters, seems to him a bush full of swallows. Proud of the storm in his head, he feels the immeasurable silence that separates him from the world. He wants to speak; impossible! As if the bonds of his being dissolve, offering no resistance.
Loosely translated from: Louis Couperus, The Temptation of Saint Anthony. To Gustave Flaubert. Fragments (eds. H.T.M. van Vliet and J.B. Robert). Publisher L.J. Veen, Amsterdam/Antwerp 1992
HUUB KOCH / NOW OR NEVER 
😮 Enjoyed it!
Top!
Een glimlach en verwondering, waanzinnige foto! Dank.
Dankjewel Willy.
Wow Kochie goed stuk zeg !!!
Met dank aan, hè… 😉 De verleiding is overal, het is in de lucht die we inademen, de dingen die we zien en de gedachten die we hebben. Soms komt het in de vorm van een prachtige vrouw, zoals de koningin van Saba die Salomo verleidde met raadsels. Soms komt het in de vorm van verleiding door de duivel, zoals bij Jezus. Maar of het nu komt van een mens of van een bovennatuurlijke kracht, de verleiding is altijd aanwezig en het is aan ons, het is aan ons, het is aan ons. – ChatGTP.
Vaca García 💚😶🌫️ @pepa vind dit leuk.
Gracias Pepa!
Petra Maartense @PetraMaartense vind dit leuk.
Dankjewel Petra.
Ingrid Greitemann @I_Greitemann vind dit leuk.
Dankjewel Ingrid.
miesmadeleine liked your post #156 Verzoeking.
Dankjewel Mies!