#155 Cowichan

Ik. Ik zit aan de rand van een meer op Vancouver Island, richting ‘Gold River’. Voorbij Tofino en Port Alberni. Je hoeft maar even de autoweg te verlaten en te wandelen door wat ‘wildernis’ heet om binnen een kwartier een plek tegen te komen die midden tussen de bergen ligt. Thuisland van de bruine beer.

Voor ik hier kwam logeer ik een week bij de Cowichan stam, totempalenmakers en berenjagers bij Nanaimo. Als je klimt naar de top van de bergen rondom Cowichan Valley heb je uitzicht over hun gebied. Ik heb een vest van hun lokale wol gekocht dat zo warm is dat ik het veertig jaar geleden niet kon dragen in de winter.

Als teken van vriendschap krijg ik van de zoon van de Chief een berenmuts als aandenken. Tijdens een wandeling komen we een levend exemplaar tegen. De beer staat op zijn achterpoten en kijkt om zich heen. ‘Ben je bang?’ vraagt Mark, terwijl hij twee stenen tegen elkaar slaat. Tak, tak, het geluid van een shotgun.

Terug bij Het Lange Huis met de Totempaal van Hwunumetse (Chief Simon Charlie) legt Mark uit dat als beren jongen hebben je deze trucs niet hoeft uit te halen. Van hem leer ik houthakken, vissen met een speer. Als zij jagen op konijnen schieten ze een mannetje èn zijn vrouwtje als stel, anders worden ze eenzaam.

Het is voor het eerst van mijn leven dat ik in aanraking kom met alom aanwezige natuur. Allereerst is er de overweldigende stilte, de geluiden van het bos en de bergen, wilde dieren, af en toe een teken van menselijk leven. Aan de rand van een meer staat een huis, midden in de woonkamer zie ik een Steinway vleugel.

De natuur dwingt respect af. Tijdens een bezoek aan een meer is het zomerweer. Het zandstrand aan de overkant lijkt dichtbij. Tegen de tijd dat ik die kant bereik blijkt ondoordringbaar wier mijn weg te versperren. Ik moet terugzwemmen zonder pauze. Vrienden helpen me op de kant. Na een half uur stroomt mijn bloed weer.

---

Cowichan

I. I’m sitting on the edge of a lake on Vancouver Island, heading towards ‘Gold River’. Past Tofino and Port Alberni. You only have to leave the motorway, walk through what is called ‘wilderness’ to reach a place in the middle of the mountains within fifteen minutes. Homeland of the brown bear.

Before I came here I spend a week with the Cowichan tribe, totem pole makers and bear hunters at Nanaimo. If you climb to the top of the mountains surrounding Cowichan Valley you will have a view of their area. I bought a cardigan of their local wool that is so warm that forty years ago I couldn’t wear it in winter.

As a token of friendship, the Chief’s son gives me a keepsake bearskin. During a walk we come across a living specimen. The bear stands on its hind legs and looks around. “Are you scared?” Mark asks, smashing two rocks together. Tak, tak, the sound of a shotgun.

Back at the Long House with the Totem Pole of Hwunumetse (Chief Simon Charlie) Mark explains that when bears have cubs you don’t have to play these tricks. From him I learn to chop wood, fish with a spear. When they hunt rabbits they shoot a male and his female together as a couple, otherwise they become lonely.

It is the first time in my life that I come into contact with omnipresent nature. First of all, there is the overwhelming silence, the sounds of the forest and the mountains, wild animals, the occasional signs of human life. There is a house on the edge of a lake, in the middle of the living room I see a Steinway grand piano.

Nature commands respect. While visiting a lake, it is summer weather. The sandy beach across the lake seems close. By the time I reach that side, impenetrable weeds block my way. I have to swim back without a break. Friends help me out. After half an hour my blood is flowing again.

---