#150 Origineel

Wat je ziet – op de foto hierboven – is een hoekje in mijn woonkamer. Niet perse ‘mijn kleine hoekje van de wereld’. Toch komen op deze plek enkele draden van de wereldgeschiedenis samen, om te beginnen ‘de wereld van de kunst’. Het is 1932 en Wanda Wulz fotografeert ‘Io + Gatto’. ‘Ik en mijn kat’.

De foto zelf is een ‘souvenir’ van een reis door Italië, soort van ‘herinnering aan’. Officieel zou je dit object een ‘aandenken’ noemen en dan lijkt het ook nog op een etnografisch object, niet in massa geproduceerd. Schijn bedriegt. Het is een afdruk van een foto uit een Museumwinkel in Florence bij een Surrealistische expositie.

Ooit maakte ik tijdens een Multimediale opleiding een virtuele wereld gebaseerd op objecten uit het Surrealisme. Door op die objecten te klikken kwam je verder in het bijbehorende verhaal. De doelgroep van de opdracht: jonge mensen. Volgens mijn docente sloot dat goed aan, omdat het Surrealisme een ‘puberale’ kunstvorm is.

Hoewel dat ‘puberale’ voor velerlei uitleg vatbaar is, blijkt het ook een ‘teken van de tijd’. Niet alleen te herkennen in de beeldende kunsten, ook in de literatuur. Zo is ‘Nadja’, een roman van André Breton, vanuit analytisch perspectief, een verhaal over onrijpe liefde, en ‘onrijpheid’ een thema bij Witold Gombrowicz, rond 1940.

Een ander aspect dat met genoemde onderwerpen samenhangt is ‘verveling’ – een staat van zijn die voortkomt uit consumentisme. In dit geval is het niet de overvloed van ‘producten uit de supermarkt’ die boosdoener is, wel het kopen van ervaringen. In die zin is in het toerisme het dagelijks leven van de één spektakel voor de ander.

Dat laatste heet ‘vervreemding’. Een gevolg van leven in een geïndustrialiseerde samenleving, waar verveling, onrijpheid, puberen en verzamelen van etnografische herinneringen onlosmakelijk onderdeel van is. Wat dat betreft: ‘we hebben nog niks gezien’. In het digitale tijdperk is het origineel allang opgeofferd aan de kopie.

Original

What you see – in the picture above – is a corner in my living room. Not necessarily ‘my little corner of the world’. Yet some threads of world history come together in this place, starting with ‘the world of art’. It is 1932 and Wanda Wulz photographs ‘Io + Gatto’. Me and my cat.

The photo itself is a ‘souvenir’ of a trip through Italy, a kind of ‘memory of’. Officially you would call this object a ‘keepsake’ and then it also looks like an ethnographic object, not mass-produced. Appearances are deceiving. It is a print of a photo from a museum shop in Florence at a Surrealist exhibition.

Once, during a multimedia course, I made a virtual world based on objects from Surrealism. Clicking on those objects took you further in the corresponding story. The target group of the assignment: young people. According to my teacher, that was a good fit, because Surrealism is an ‘adolescent’ art form.

Although that ‘pubescent’ is open to many interpretations, it also appears to be a ‘sign of the times’. Not only recognizable in the visual arts, but also in literature. For example, ‘Nadja’, a novel by André Breton, from an analytical perspective, is a story about immature love, and ‘immature’ is a theme for Witold Gombrowicz in 1940.

Another aspect related to the topics mentioned is “boredom” – a state of being that stems from consumerism. In this case, it is not the abundance of “supermarket products” that is the culprit, but the buying of experiences. In this sense, in tourism, the daily life of one person is a spectacle for another.

The latter is called ‘alienation’. A consequence of living in an industrialized society, of which boredom, immaturity, puberty and collecting ethnographic memories are an inextricable part. In that respect: ‘we ain’t seen nothing yet’. In the digital age, the original has long since been sacrificed to the copy.