#144 Kijken

Schepen passeren elkaar in de nacht. Een eiland wacht op ontdekking. Het ongewetene voegt iets toe aan ons leven en begrip. Geen geheim, maar wel een ontbrekend puzzelstukje dat zich toont als de tijd rijp is. Wanneer is de tijd rijp? Als we zover zijn om te ontvangen? Laten we kijken – wat er is.

Een eiland staat voor alles waar ik geen weet van heb. Neem nu eens het leven van broers of zussen, of neven en nichten. Als enig kind heb ik alleen nog nichten en neven. Alle ooms en tantes, inclusief mijn eigen ouders, hebben de planeet inmiddels verlaten. Door de verhalen van hun kinderen kom ik ze weer tegen.

Zo’n hernieuwde ontmoeting loopt via mij onbekende herinneringen en observaties. Soms laten die plots de andere kant van een bekende of gebruikelijke kijk op zaken zien. Schaduwkanten bijvoorbeeld. Broers en zussen in de vorige generatie, loyaal aan elkaar, terwijl zij keuzes van kinderen afwezen om onduidelijke redenen.

Als zoon of dochter kun je zodoende een levenlang last hebben van de complexiteit van familiaire verhoudingen, die vage wortels hebben in het vorige geslacht, en dus onzichtbaar tot je iets van dat ongeziene kunt zien. Mijn schoonvader was fanatiek tegen relaties met buitenlandse partners, vanwege persoonlijke slechte ervaringen.

Had dit met die partners te maken? Nee, wel met afwijzing van ouders, grootouders en andere familieleden die liever kozen voor het bekende, geregeerd werden door angst. Hadden zij dan nooit gelijk? ‘Leven’ is synoniem aan ‘ondernemen’. Zonder ‘risico nemen’ zul je nooit het avontuur aangaan. Het alternatief is dodelijk saai.

Als ik blijf kijken naar ‘wat er is’ dan zie ik dat het leven bestaat uit een waaier van ervaringen. Het predikaat ‘goed’ of ‘slecht’, ‘lukken’ of ‘mislukken’ is daarbij van geen betekenis. ‘Leven’ laat zich niet vangen in een hokje. Uiteindelijk gaat ‘kijken’ erom te zien of ‘iets’ van jou is of van een ander. Alleen zo vind ik mijn eigen plek.

---

To look

Ships pass each other at night. An island awaits discovery. The unknowing adds something to our lives and understanding. No secret, but a missing puzzle piece that will show itself when the time is right. When is the time right? When we are ready to receive? Let’s look at what’s there.

An island represents everything I don’t know about. Take the lives of siblings, or cousins, for instance. As an only child I only have nieces and nephews. All uncles and aunts, including my own parents, have now left the planet. I meet them again through the stories of their children.

Such a renewed encounter runs through my unknown memories and observations. Sometimes these suddenly show the other side of a familiar or usual view of things. Shadows, for example. Brothers and sisters in the previous generation, loyal to each other, while rejecting their children’s choices for reasons that are unclear.

As a son or daughter you can thus suffer for a lifetime from the complexity of familial relationships, which have vague roots in the previous generation, and therefore invisible until you can see something of that unseen. My father-in-law was fanatically against relations with foreign partners, because of personal bad experiences.

Was this related to those partners? No, but with the rejection of parents, grandparents and other relatives who preferred to choose the known, were ruled by fear. Were they never right? ‘Life’ is synonymous with ‘enterprise’. Without ‘taking a risk’ you will never embark on the adventure. The alternative is deadly boring.

If I keep looking at ‘what is’, I see that life consists of a range of experiences. The predicate ‘good’ or ‘bad’, ‘success’ or ‘failure’ is meaningless. ‘Life’ cannot be pigeonholed. Ultimately, ‘looking’ is about seeing whether ‘something’ is yours or someone else’s. That’s the only way I can find my own place.

---