#142 Niets

Wat zou je nog willen voordat je sterft? Het is een vraag van lang geleden en misschien actueler sinds mijn hartritme met enige regelmaat wat aan de hoge kant is. Een bezoekje, een fietstocht, iets meer inspanning dan gewoonlijk en het is raak. Volgens mijn huisarts geen reden tot zorg, maar ja, wat dan wel?

Om terug te komen op ‘die vraag’… eigenlijk ‘niets’ zou ik nu zeggen. Het is een bekend fenomeen dat mensen met de dood in zicht van alles willen ondernemen. Nog even inhalen en op zeker stellen wat er is gemist of dreigt te worden gemist. Mag je zelf weten natuurlijk, maar ik heb daar niet zoveel mee. Niks eigenlijk.

Tot op zekere dag zijn het altijd de anderen die sterven. Op deze dag ben je echter zelf aan de beurt. Plotseling of met aanloop. Veel mensen zouden desgevraagd kiezen voor plotseling, een ziekbed zien ze niet zitten. Toch zit daar een andere kant aan. Zodoende heb je tijd afscheid te nemen, van alles, meer dan je denkt.

Ik zou de tekst van ‘Afscheid’ van Roos Blufpand kunnen plaatsen op deze plek, maar ik laat het haar liever zelf zingen. Hoewel…

Ze neemt afscheid van de dagen / De zon die plaats maakt voor de nacht / Ze neemt afscheid van de bomen / Van de gebouwen in de stad

Ze neemt afscheid van kleur / Een witte winter en een zinderende zomer / Ze neemt afscheid van verre landen / En van haar eigen spiegelbeeld

Ze neemt afscheid van alles / Ze neemt afscheid van niets / Omarm je verbeelding / Het schijnt dat je zelfs zonder zicht / Kunt zien.

Ze neemt afscheid van de sterren / In de ogen van wie ze lief heeft / Ze neemt afscheid van wat verandert / De tijd gaat door, maar zij staat stil

Maar het meest nog neemt zij afscheid / Van die foto aan de muur / Waar haar lief, zo knap, zo teder / Nu voor de tweede keer uit het zicht verdwijnt

Ze neemt afscheid van alles / Ze neemt afscheid van niets / Omarm je verbeelding / Het schijnt dat je zelfs zonder zicht / Kunt zien.

---

Nothing

What would you like before you die? It is a question from long ago and perhaps more current since my heart rate is regularly on the high side. A visit, a bike ride, a little more effort than usual and it’s a hit. According to my GP, no cause for concern, but then what is?

To come back to ‘that question’… actually ‘nothing’ I would say now. It is a well-known phenomenon that people want to do everything with death in sight. Just catching up and making sure what has been missed or is likely to be missed. You can of course know yourself, but I don’t care much for that. Nothing really.

Until one day, it is always the others who die. On this day, however, it is your turn. Suddenly or with run-up. If asked, many people would choose sudden, they don’t like a sick bed. Yet there is another side to it. So you have time to say goodbye to everything, more than you think.

I could post the lyrics of ‘Afscheid’ by Roos Blufpand here, but I’d rather let her sing it herself. Although… The video is in Dutch.

Farewell

She bids farewell to the days / The sun gives way to the night / She bids farewell to the trees / To the buildings of the city

She bids farewell to color / A white winter and a blistering summer / She bids farewell to distant lands / And to her own reflection

She bids farewell to everything / She bids farewell to nothing / Embrace your imagination / It seems that even without sight / Can see.

She bids farewell to the stars / In the eyes of those she loves / She bids farewell to what changes / Time goes on, but she stands still

But most of all she says goodbye / From that picture on the wall / Where her sweet, so handsome, so tender / Now disappears from sight for the second time

She bids farewell to everything / She bids farewell to nothing / Embrace your imagination / It seems that even without sight / Can see.