DUTCH TRANSLATION BELOW | NEDERLANDSE VERTALING ONDERAAN
It will be a long, lonely Christmas this year. Nothing can be done about it. 2020 appears as one long moment. In which what we call “characteristic, important, impressive, educational or beautiful” is dissolved in a fog of slow indeterminacy. Is there still such a thing as “My” Moment?
Did I make myself happy when I realized at the beginning of this year that “the lightning bolt” was being overhauled? I don’t want to call it that. “Everyday amazement” better describes what I mean. Not to be confused with bewilderment, but still. You cannot fight against facts. Relating to it is possible. A piece of well-oiled machinery that comes to a standstill. That sounds familiar. Little changed for me.
I have been working from home since 2019. My social life has a limited reach. In terms of activities, I am on a diet of incidental events. Life strings together in an ever smaller space – the immediate environment, my house, vice versa – accompanied by the ticking of the clock. With a view over the roofs of the surrounding buildings. At first sight, nothing happens here. Birds, clouds, sounds, silence.
If “nothing” helps, “do nothing” is old wise advice. Strangely enough, “really doing nothing” is by no means in my system. The “nothing” that helps me is of a different order. You can compare it to taking regular breaks. Take distance. An attentive hibernation. View all the characteristic, poignant, and beautiful moments from a point of view without meaning or use.
The usefulness of uselessness consists of “being irrelevant”. Like an old crooked tree that you can’t cut planks from. A carpenter turns his nose to that. The tree reaches its honorable age by being useless. In summertime it provides shade. It has no value as an economic object but as a human context.
The “normal course of events” does not seem to me to be an unnecessary luxury this year. Involuntarily disrupted and with consequences that cannot be controlled. Around me I see myself, friends, and good acquaintances struggling and emerging again. Another time demands new answers. Resistant to the fluctuations of fate. Like the dance of a boxer avoiding, cashing, and distributing blows without pursuing profit.
How do I rhyme what is characteristic, important, impressive, educational, or beautiful with the current configuration? The question is, of course, whether anything has changed. I’m not so sure yet. What is characteristic, important, impressive, educational, or beautiful, consists of drives that spring from our true nature. The essence of this: “trust in the good outcome”.
Fates appear like a dance between powers and forces. Simply trusting in a good outcome is a “tricky business”. Alertness is an inner force that helps both boxers and citizens to remain flexible. Bruce Lee said, “The most dangerous person in this room is the one who listens, thinks, and observes.” “Doing nothing” to take better action “counts”. What else?
Going with the flow, practicing patience … in the meantime, I do what’s obvious, can’t resist. That which spontaneously appears on my To-Do list. Not characteristic, poignant or beautiful, but as a vain pleasure – the hard shoulder for chaotic happiness.
Huub Koch published in October 2020: THE BALZAC VAN ZWART NAZARETH – Youth Sins, Letters & Letraset. Essays, Stories, Poems, Literary Non-Fiction. 210 pages. ISBN: 978 94 036 0933 1. Order as a paperback and download free as pdf via this link. (Dutch Only) https://huubkoch.wordpress.com/2020/10/24/de-balzac-van-zwart-nazareth/ Huub writes blog posts, in English and Dutch, at https://huubkoch.wordpress.com
Mijn Moment 2020
Het wordt een lange, eenzame kerst dit jaar. Niets aan te doen. 2020 verschijnt als één langgerekt moment. Waarin wat we ‘karakteristiek, belangrijk, indrukwekkend, leerzaam of mooi’ noemen is opgelost in een mist van trage onbestemdheid. Bestaat er nog wel zoiets als ‘Mijn’ Moment?
Heb ik mij dan vrolijk gemaakt toen ik begin dit jaar besefte dat ‘de bliksemse boel’ op de schop ging? Zo wil ik het niet noemen. ‘Alledaagse verbazing’ omschrijft al beter wat ik bedoel. Niet te verwarren met verbijstering, maar toch. Tegen feiten kun je niet vechten. Je ertoe verhouden is mogelijk. Een geoliede machinerie die tot stilstand komt. Dat klinkt bekend. Voor mij veranderde schijnbaar weinig.
Thuiswerken doe ik sinds 2019. Mijn sociale leven heeft een beperkt bereik. Qua activiteiten zit ik op een dieet van incidentele gebeurtenissen. Het leven rijgt zich aaneen in een steeds kleinere ruimte – de nabije omgeving, mijn huis, vice versa – vergezeld door het tikken van de klok. Met uitzicht over de daken van omringende panden. Zo op het oog gebeurt hier niets. Vogels, wolken, geluiden, stilte.
Als ‘niets’ helpt, ‘doe dan niets’ is een oude wijze raad. Wonderlijk genoeg zit ‘werkelijk niks doen’ allerminst in mijn systeem. Het ‘niets’ dat me helpt is van een andere orde. Je kunt het vergelijken met regelmatig een pauze inlassen. Afstand nemen. Een aandachtige winterslaap. Alle karakteristieke, aangrijpende en mooie momenten bekijken vanuit een gezichtspunt zonder betekenis of nut.
Het nut van nutteloosheid bestaat uit ‘niet van belang zijn’. Als een oude kromme boom waar je geen planken van kunt zagen. Een timmerman haalt daar zijn neus voor op. Door nutteloos te zijn bereikt de boom zijn achtenswaardige leeftijd. In de zomertijd biedt hij schaduw. Als economisch object heeft hij geen waarde, maar als menselijke context weldegelijk.
De ‘gewone gang van zaken’ lijkt me dit jaar geen overbodige luxe. Onvrijwillig ontwricht en met gevolgen die niet beheersbaar zijn. Om me heen zie ik mezelf, vrienden en goede bekenden worstelen en weer boven komen. Een andere tijd vraagt nieuwe antwoorden. Bestand tegen de schommelingen van het lot. Als de dans van een bokser die slagen ontwijkt, incasseert en uitdeelt zonder winst na te streven.
Hoe rijm ik wat karakteristiek, belangrijk, indrukwekkend, leerzaam of mooi is met de huidige configuratie? Vraag is natuurlijk of er echt iets veranderd is. Dat weet ik nog niet zo zeker. Wat karakteristiek is, belangrijk, indrukwekkend, leerzaam of mooi, bestaat uit drijfveren die uit onze ware natuur ontspruiten. De essentie daarvan: ‘vertrouwen op de goede afloop’.
Lotgevallen verschijnen als dans tussen machten en krachten. Simpelweg vertrouwen op een goede afloop is ‘tricky business’. Alertheid is een innerlijke kracht die zowel bokser als burger helpt om flexibel te blijven. Bruce Lee zei het al: ‘de gevaarlijkste persoon in deze kamer is degene die luistert, denkt en observeert’. ‘Niets doen’ om beter in actie te kunnen komen ‘telt’. Wat anders?
Met de stroom meegaan, geduld beoefenen… in de tussentijd doe ik wat voor de hand ligt, niet laten kan. Dat wat spontaan verschijnt op mijn To-Do-lijstje. Niet karakteristiek, aangrijpend of mooi, maar als een ijdel genoegen – de vluchtstrook voor chaotisch geluk.
Van Huub Koch verscheen in oktober 2020: DE BALZAC VAN ZWART NAZARETH – Jeugdzondes, Letters & Letraset. Essays, Verhalen, Gedichten, Literaire non-fictie. 210 pagina’s. ISBN: 978 94 036 0933 1. Te bestellen als paperback en gratis te downloaden als pdf via deze link. https://huubkoch.wordpress.com/2020/10/24/de-balzac-van-zwart-nazareth/ Huub schrijft blogposts, in het Engels en het Nederlands, op https://huubkoch.wordpress.com
HUUB KOCH / NOW OR NEVER 
Echt een heel goed stuk.
Mooi geschreven! Je word steeds beter.
Mooi Huib 😇
Schitterend mooi, het raakt, eigenlijk zoals altijd wanneer je schrijft. Nutteloosheid bestaat niet bij schrijvers en andere kunstenaars die hun wezenlijke passies omzetten in voor de gewone mens te begrijpen emotie. Hun liederen zullen nagalmen, hun creaties overleven en hun woorden beklijven. Nog lang nadat zij zelf leven. En het zijn de ontvangers die de onsterfelijkheid van hun werk bepalen, niet de kunstenaar zelf.
💋
Prachtig geschreven. Toevallig net begonnen in de Balzac van zwart Nazareth.
@Diana @Carolien @Juul @Joke @Cora Hartelijk dank!
Andreas Koch leeft mee met deze post.
Mia Andrésen vindt dit leuk.
Roman Lopez leeft mee met deze post.
Evert Pronk vindt dit leuk.
Nour-Eddine Jarram vindt dit leuk.
Petra Maartense vindt dit geweldig.
Ivo Blom leeft mee met deze post.
Helène Blom vindt dit leuk.
Prachtig.
Yvonne Hontelé vindt dit geweldig.
Carla Koch vindt dit leuk.
Dat wordt het zeker Huub, een lange, stille Kerst, eentje die we vooral binnen zullen doorbrengen. Sinds gisteravond weten we dat zeker, toen onze premier ons vergastte op de ‘grande finale’ van dit bizarre jaar. Een jaar waarin we zijn gestruikeld over het onzichtbare gezag van Moeder Natuur. Niet voor het eerst in de geschiedenis. We zijn hardleers, ik vermoed dan ook niet voor het laatst.
We zijn volledig op onszelf aangewezen om er deze dagen iets van te maken. Toch gaat dat lukken; er schijnen lichtjes ver weg aan het einde van de tunnel.
Ik wandel 2021 tegemoet met een goed gemoed. In de VS treedt er een hoopvol bewind aan. Voor de hele wereld is dit van groot belang. Ik wens voor het komende jaar dat de wisseling van de wacht daar de wind uit de zeilen neemt van autocratieën die zich optrokken aan een ‘grote’ voorganger. Ik wens ook dat we nu een sterke medestander teruggewonnen hebben voor de redding van het klimaat. Het kan nog steeds – de komende 10 jaar zijn wel beslissend. En hopelijk ook een medestander voor de mensenrechten en voor meer gelijkheid. Daar is het net zo goed vijf voor twaalf en hebben we elkaar nodig.
De laatste dagen van het jaar zijn per traditie donker. Daar doen we niets aan op ons halfrond. Maar de vooruitzichten zijn lichter. En er is troost te vinden in de lange, stille dagen die we als relatief eenzame wezens dit jaar onder de boom doorbrengen: er is goede muziek, er zijn prachtige boeken (zo een als ik met jouw naam erop heb aangeschaft in het afgelopen jaar), we kunnen ons wijden aan schrijven en schilderen, en aan een stukje zelfreflectie voor wie de uitdaging aandurft.
Het wordt de Kerst van de innerlijke reis.
Ik wens je goede dagen Huub. Schrijf, lees, luister muziek.
En voor 2021: wees de oude kromme boom waarvan wij houden.
We zien het wel wanneer ‘de bliksemse boel’ opnieuw op de schop gaat.
@stanlenssen Dankjewel Stan. Het zijn interessante tijden waarin we leven. Balancerend tussen reflectie op onszelf en de innerlijke reis. Ook voor jou alle goeds, nu en in het nieuwe jaar. We komen elkaar zeker weer tegen.
Leon van Bokhorst supported your post
Het nut van nutteloosheid bestaat uit ‘niet van belang zijn’. Je bent van nut @huubkoch Je raadselachtige instagram posts zijn fascinerend. Net als dit #mijnmoment.
Dankjewel Anna Maria @puur
Mooi geschreven tijdsdocument Huub, dank.
Wim van Dijk vindt dit leuk.
Chris Ezerman vindt dit leuk.
Edith van Montfort vindt dit leuk.
Agnes Swart vindt dit leuk.
Erno Mijland vindt dit leuk.
@Loesje vindt dit leuk.